Een crematorium met mijn achternaam

Ik las vanavond bij Radio Drenthe

Dit weekend opent uitvaartverzekeraar Yarden crematorium Zevenberg op de grens van Hoogeveen en Fluitenberg.

Het vierde crematorium in de provincie Drenthe en dan lees je de naam van het Crematorium en krijg je even de rillingen over je rug.

Wat heeft het met onze familienaam te maken? Geen idee! Maar met een opleiding in stervens- en uitvaartbegeleiding en en ouders die beide duizenden geholpen hebben in de moeilijke tijd rond een uitvaart door voor hen te spreken in een van de crematoria in het noorden voelt deze naamgeving wel als heel vereerd.

Als mijn tijd gekomen is, wil ik wel graag gecremeerd worden in dit Crematorium met mijn achternaam, daar mag de familie wel aantal kilometers voor rijden toch?

Advertenties

4 mei een dag van herdenken

 

Traditioneel haal ik op 4 mei het doosje met brieven geschreven door mijn vader vanuit het kamp Linden bij Hannover uit de kast en kies er eentje uit om hier te publiceren. Vandaag een  niet gedateerde brief.

Aanpassen is hier de boodschap

Beste Ouders

Ik heb gisteren de eerste brief ontvangen van jullie, dat was een fijne lange brief hoor. Ik heb hem nu al een maal of vijf keer doorgelezen, nu ik jullie hebt daar weer wat meegemaakt, hier gaat het wel hoor, we hebben nog maar twee keer groot alarm gehad en een stuk of 4 keer vooralarm maar het zijn iedere keer overtrekkers geweest, dus niks loos. Het praten hier valt me al dik mee, gelukkig dat we op school een beetje Duits geleerd hebben want dat komt me nu goed van pas daar moet ik op bouwen  en verder leert het wel aan, de juffrouw die in de winkel staat waar ik mijn levensmiddelen koop zegt dat ik een zuivere spraak over me heb als ik Duits spreek.

Ik lig op het heden op bed en schrijf deze brief op mijn koffer, echt lui he zullen jullie wel denken, maar dat is niet zo, maar een beetje moe ben ik en niet een klein beetje ook, maar dat went wel, over langer werken wil ik niks meer zeggen, maar dat is gelukkig gauw afgelopen, dit is niet voor altijd, ik heb net geboft dat ik in een drukke maand kwam, want een grote order moet in zoveel tijd afgeleverd worden en ik geloof dat het volgende week wel afgelopen zal zijn. Over mijn goed hoeven jullie niet bang te wezen want je kunt hier je kastje gewoon open laten staan en dan wordt er nog niets uitgehaald de Franzen zelf hebben hun koffers open op hun kastjes staan en daar hebben ze van alles in, maar geen een denkt er aan om er wat uit te halen.

Een van de Hollanders had een goed stuk zeep in de keuken laten liggen en drie dagen erna lag het er nog, zo eerlijk zijn ze, een Belg had havermout laten staan en de volgende dag bracht een van de Fransen het hem en vroeg of hij het had laten staan had over dat het zonde was daar te laten  staan want het werd daar nat.

Ik kom misschien privaat bij een Hollander die ook bij ons werkt. Zijn kamergenoot is met groot verlof naar Holland en nou is die plaats vrij en hij vroeg mij of ik zin had om bij hem in te komen te wonen. Nou dat was niet tegen dovemansoren gezegd. Ik heb dan ook direct aan de chef-portier gevraagd of het mocht en die zei hij moest het ook nog vragen en zo ja dan moet er nog wat in orde gemaakt worden, dus ik wacht nog op antwoord. Ik hoop maar dat ik gauw op deze kamer kom want dat heb ik toch nog liever dan in een Lager ook al is het er nog zo goed.

Ik lees verder in de brief dat pa de molen laten lassen heeft en dat jullie het gebruiken kan, dus met andere woorden maak ik eruit op dat jullie hem gebruiken, nou een beetje meel kan ik wel gebruiken hoor en zeg ik ook maar dat ik ’s avonds niet meer een boterham krijg, maar dat hoeft ook niet, want aanpassen is hier de boodschap.

Ik krijg 23,50 gram bruin brood en 500 gram wit brood, dus dat gaat wel. Dat witte brood dat is fijn spul dat is gewoon nog een lekkernij dat is de echte zuivere witte brood.

Verder krijg ik 8 pond aardappels, 125 gram roomboter, 125 gram suiker en een beetje jam, 62,5 gram kaas en 250 gram vlees en 30 gram margarine, daar is dan al wat schoon alles, want op het fabriek laten ze er ook wat af voor het middageten. ook kan ik nog gries krijgen of macaronie net maar ik wil hebben. Een halve liter melk. Worst krijgen je hier, daar kunnen ze bij jullie een puntje aan zuigen, ik had een stukje leverworst waar een laagje vet omheen zat van een halve centimeter, het was zo vet dat ik er misselijk van werd. Maar genoeg dat kan ik niet zeggen dus als jullie teveel eten hebt daarzo, dan kan ik nog wel wat gebruiken.

Ook dit nog dat als jullie het doen willen en dat is mijn horloge weer laten maken en over sturen want je weet  hier nog van geen tijd ja staat op gevoel op en kleed je zo gauw mogelijk aan en op een draf naar het werk alles op geluk af. De vorige brief heb ik aangetekend laten oversturen, want dat kon eraf dinsdag of vrijdag 23 of 26 februari maar ik heb 20 RM voorschot gekregen daar leef ik nu op. Het zal me verwonderen wat ik beur. Ik zal proberen om wat geld over te sturen. het leven is hier toch wel duur. Nou nu ben ik zowat uitgeschreven en nu ga ik maar slapen. Dus de groeten aan jullie allemaal en ik hoop dat ik over een half jaartje eens over  wippen kan naar Groningen.

 

Gerrit

 

PS

de groeten aan Jan en Jannie, tante Jo en natuurlijk aan Knaap ook.

Lieve broeders

Wat was ik blij dat jullie ook wat in de brief schreven. Wat schreef jij mooi herman als je dat altijd zo doet dan krijg je vast wel een 8.

En Wandertje heb je dat helemaal alleen geddan? Nou dat is knap gedaan hoor. Ik ben blij dat jullie overgegaan zijn. Nu verder schrijf ik maar niet want ik ga slapen hoor.

Welterusten van je broer Gerrit.

 

Ik dateer deze brief niet want ik weet niet wanneer hij op de post komt

Dag

 

 

Graven in mijn verleden

Ik ben eigenlijk al heel wat jaartjes af en toe aan het graven in mijn familiehistorie.

Het begon met wat kattebelletjes van mijn vader waar hij moeizaam terug kwam  in 1790 bij zijn stamvader Gerrit Alberts Zevenberg die getrouwd was  op 21 mei 1820 met Grietje Hendriks Boonstra. Beiden  waren eenvoudige dagloners en kwamen oorspronkelijk uit Zevenhuizen.

Dat was destijds in 1974 de reden dat hij samen met mijn moeder een huisje kocht in het lintdorp Zevenhuizen.

Mijn vader beweerde altijd dat de familie richting Breemen gewoond heeft en daar boerde en door vroegtijdig overlijden van de man des huizes huis en haard kwijt raakte aan een veekoopman.

In hoeverre dit waar is, geen idee. Ik ben tot op heden daarover niets tegen gekomen op het internet.

Daar waar mijn vader in zijn tijd echt moest graven in oude burgerlijke standen en doopboeken uit de kerken, heb ik het tegenwoordig iets gemakkelijker. Veel oude kerkboeken staan nu online. Meer mensen zijn bezig met de zoektocht naar hun verleden en maken ook zijlijnen in hun historie zichtbaar.

Via de naam Gerrit Alberts Zevenberg en zijn vrouw ben ik gaan verder zoeken en kwam ik in eerste instantie Albert Carstens Zevenberg tegen uit 1752 die in 1770  trouwde met Martje Carssens. Zij moesten op huisnummer 54 hebben gewoond in Zevenhuizen.

Kijk dan heb je wat, maar niet genoeg om tot plaatsbepalingen te komen. Ik heb in het Groninger archief  online wel een stukje kaart gevonden, maar niet dit nummer.

Via Gerrit Alberts. kwam ik op zijn ouders terecht.

Gerrit Alberts 1790

Carst Carstens Zevenberg van 1714 die in 1739 trouwde met Martje Gerrits. Bij de notities die ik las over hun kinderen kwam ik in eerste instantie Diepswal tegen en als ouderlijke behuizing werd het streekje Oostindie genoemd. Het rood omrande stuk grond moet  van Carst en Martje geweest zijn.

Het is wonderlijk want ondanks dat officieel pas sprake is van achternamen  vanaf de napoleontische tijd duikt de naam Zevenberg van Sevenhuysen steeds op en lijkt het er op dat Zevenberg moet duiden op het streekje waar ze woonden?

Rond 1680 kom ik een naam tegen Albert Coenread Carstens Zevenberg van Sevenhuysen, maar hier kan ik verder niets over vinden. Waarschijnlijk komt dit ook doordat de kerkboeken van de Kerk van Midwolde in 1811 bij een brand verloren zijn gegaan. De troepen van Munster zouden hier iets mee van doen hebben.

Uit diezelfde tijd kom ik ook Trijntje Jacobs Carstens 07-09-1673, Amigtie Jacobs Carstens 24-07-1676,en Jacob Jacob Carstens 06-08-1677 tegen

Maar lang leve het internet kom ik op een andere naam:

Carts Jacob Carstens Zevenberg van 27-09-1674 die op 5-09-1696 trouwt met de uit Roden afkomstige Geertruyt  Alberts die 6 kinderen kregen.

Grijttie Carstens 29-08-1697

Trientrien Carstens 17-08-1701

Jacob Carstens 8-09-1703

Aaltje Carstens 16-08-1706

Jantjen Carstens  13-10-1710

Carst Carstens 15-05-1714

Deze laatste naam met doopgegevens komen overeen met  de Carst Carsttens die ik al eerder gevonden heb met dezelfde geboortedata.

En zowaar ik kom de naam Karst Jacob Carstens tegen bij de namen Jacob Janssen  vermoedelijk overleden rond 1677 getrouwd met Hayke Michiels. Met 4 namen van kinderen Hierboven vet gedrukt.

Opvallend in mijn zoektocht is dat dus al vroeg sprake is van de naam Zevenberg.  Ook bleek dat neven en nichten gemakkelijk trouwden in die tijd. En dat een van de nazaten weduwe Elske Carsstens opgepakt werd voor heling aan de Holm in Tolbert.

Verder werd de naam Carstens ook wel geschreven als Karstens of als Carssens

Opvallend is dat ondanks iedereen dagloner of keuterboertje was er kinderrijke gezinnen waren. De meesten zijn gedoopt in de kerk van Midwolde een enkeling later in de kerk van Zevenhuizen. Waar iedereen begraven ligt is voor mij groot vraagteken.

Hoe zouden ze geleefd hebben in hun waarschijnlijk plaggenhutten aan de rand van het heideveld dat ze aan het ontginnen waren zal ook een raadsel blijven

En waar kwamen ze oorspronkelijk weg is nu  de grote vraag, want sprake van eerste bewoning in Zevenhuizen is er rond 1650.

Mijn vader speculeerde over die vroege voorouders. Volgens hem waren het godsdienstvluchtelingen die zich verborgen in het veen. Ook speculeerde hij op gegeven moment op de moeder van Erasmus, die zou ook de naam Zevenberg dragen. Maar goed die speculaties zijn leuke familieverhalen.

Ik ben er nog lang niet denk ik en graaf rustig verder in mijn verleden.

Hijlaard, het geboortedorp van mijn moeder

Gisteren had ik de gelegenheid even een bliksembezoek te brengen aan het geboortedorp van mijn moeder.

Zij is hier in 1924 geboren. Woonde hier tot haar zesde jaar en bracht daarna iedere zomervakantie door bij haar Beppe Miene.

Beppe Miene woonde in een klein huisje waarin ze een bakkerswinkeltje had. Destijds was het een twee onder een kap woning. Nu anno 2017 staat het huisje nog  fier overeind, alleen van het bakkerswinkeltje is er niets te vinden. Het eerste gedeelte was het huisje van mijn overgrootmoeder. Boven werd geslapen in een bedstee, klauteren bij de roze trap omhoog. Bij Beppe Miene in het kleine winkeltje was veel te koop. De portemonnee, de winkelkassa, lag altijd in de la van de tafel.

Op de hoek woonde Omke Bertus van der Zee en Moike Suus in een imposant huis. Hij handelde in klompen en in hun huis bevond zich de telefooncentrale van het dorp en een postagentschap. Omke Bertus bracht ook iedere morgen de post rond.

Als kind zat mijn moeder veel te spelen op de stoep van het kerkhof. Slakkenraces houden op de stoep van het kerkhof.

Uit mijn archief

Je krijgt allerlei mensen voor je camera zo in de loop der tijd. Dit was 26 augustus 1997.

Leek loopt uit voor de koningin

De bobo’s wachten geduldig

Het was een mooie zomerse dag en op het programma stond een werkbezoek van de toenmalige Koningin Beatrix aan het Westerkwartier. Dit bezoek zou de hele dag duren en voor de gelegenheid kreeg onze krant 1 accreditatie. Gelet op de grote afstanden en het intensieve werk dat zo’n werkbezoek met zich meebrengt voor ons als journalisten was dit eigenlijk niet voldoende.

Ik kreeg de opdracht om de Koningin op te vangen bij het landgoed Nienoord en ik moest me maar als publiek zien te redden om een paar leuke plaatjes voor de krant te maken.

Gelukkig werkte mijn netwerk deze dag perfect en kon ik dicht bij komen. Ik klampte meteen toen ik hem zag de toenmalige directeur van het Rijtuigmuseum Luuk Eekhout aan en verzocht hem voor deze gelegenheid even iemand te posteren bij de achteringang van het museum, zodat ik vanaf het moment dat de Koningin in het rijtuig zou stappen snel naar het binnenterrein van de Borg kon komen.

De hele actie lukte en ik kreeg alle gelegenheid om niet alleen de koningin te fotograferen, maar ook de gekte van mijn fotograferende collega’s vast te leggen.

Weer zo’n actie die je eigenlijk nooit weer vergeet.

Zo maar een reportage uit 1998

Het is zomer 1998 en ik krijg de opdracht om naar de luchthaven Eelde te gaan.

Hier is de Uiver geland. Een bezienswaardigheid waar natuurlijk ook in de krant aandacht aan besteed moet worden.

Het museumstuk trekt heel veel publiek naar de luchthaven en bij mijn aankomst staat er een immense rij wachtende. Daar heb ik geen tijd voor om me aan te sluiten in de rij, want de volgende klus wacht.

Op zoek dan maar naar de organisatie, me bekend maken en zowaar snel gaan alle deuren open. Door een van de leden van de organisatie word ik snel om de wachtenden heen geleid en kan ik voor de krant een leuke sfeerreportage maken.

Ik moet er toch eens voor gaan zitten

Ik heb een archief van duizenden negatieven, daar zitten vaak nog heel aardige foto’s bij die ook geschiedkundig best wel waarde hebben. Alleen dan vraag je jezelf af waar haal ik de tijd vandaan. Al die jaren fotograferen voor de krant, met de daarbij behorende stukjes schrijven die haal je niet zo maar op een zondagmiddag in.

Ik zal dus echt moeten gaan selecteren  om te bepalen wat ik echt wil bewaren. Overduidelijk blijven de in Nederland bekende personen in het archief, maar ook bijzondere mensen die ik heb mogen ontmoeten in al die jaren. Mensen met een verhaal, ze zijn zo bijzonder. Misschien moet ik die eens gaan bundelen.